سیما دولتی- هرات
شماری از زنان خبرنگار در ولایت هرات از محدودیت‌های وضع شده علیه خبرنگاران زن در این ولایت ابراز نگرانی می‌کنند.
آنان می‌گویند که کار رسانه‌ای در این ولایت محدود شده است و زنان خبرنگار نمی‌توانند به راحتی به ساحه کاری حاضر شوند.
به بیان این زنان، اکثر زنان خبرنگار با آمدن طالبان در این ولایت وظیفه شان را از دست داده اند.
تبعیض جنسیتی، خشونت‌های رفتاری و روانی، در نظر گرفتن معاش کم، محکوم به حجاب اجباری یا زدن نقاب به چهره‌ی زنان خبرنگار و نادیده گرفتن قشر زنان از جمله چالش‌هایی است که زنان خبرنگار در این اواخر با آن مواجه اند.
مرجان وفا کارمند رادیو کلیددر هرات به راوی زن می‌گوید که زنان خبرنگاری که کار ساحوی می‌کنند با چالش‌های زیادی روزانه بخاطر تهیه گزارش مواجه استند.
وی می‌گوید زمانی که برای تهیه گزارش به ساحه می‌رود از سوی مسئولان امارت اسلامی برایش هدایت داده می‌شود که یک گوشه بنشیند و بعد از ختم برنامه منابع را از روزنامه‌نگاران مرد دریافت کند.
وی تبعیض جنسیتی و عدم دسترسی به اطلاعات را از جمله چالش‌های عمده بر سد راه زنان خبرنگار در این ولایت می‌داند.
با روی کار آمدن دولت جدید در افغانستان و وضع محدودیت‌ها بر خبرنگاران و رسانه‌ها، اکثر رسانه‌ها در افغانستان از فعالیت باز ماندند و تعدادی از خبرنگاران هم از وظیفه بر کنار شدند.
در همین حال شماری از زنان خبرنگار از شرایط ایجاد شده سد راه زنان خبرنگار ابزار نا امیدی می‌کنند.
شیما عثمانی که گزارشگر رادیو دری مشهد در شهر هرات است باور دارد که فضای کار رسانه‌ای برای زنان در این ولایت با چالش‌های زیادی روبه رو است.« مردم و مسئولان دولتی با دید منفی به کار زنان می‌نگرند و رفتار مناسب با یک خانم خبرنگار زن را ندارند».
وی می‌افزاید که او یک خانم خبرنگار است و برای تهیه گزارش‌های میدانی باید دنبال سوژه در سطح شهر بگرد و برای این کار نیاز به وسیله دارد.
او که خودش موتر شخصی دارد برای تهیه گزارش‌های‌اش با موترش رفت و آمد می‌کند؛ اما در بسیاری از موارد این مسئله سبب مشکلات فراوان برای وی شده ااست.
وی افزود « یک روز وقتی برای تهیه گزارش در سطح شهر رفته بودم از سوی کارمندان امنیتی با مشکل مواجه شدم آنان به من گفتن که تو یک خانم هستی و باید یک مرد که محرم تو است راننده ات باشد. می‌خواستند مرا به حوزه ببرند و بعد از چندین دقیقه توقف اجازه دادند تا به مسیر خود ادامه بدهم»
وی باور که زنان هم مانند مردان حق دارند که از وسیله‌ی شخصی شان استفاده کند و نباید که محدودیت‌ها بر زنان مانع کار زنان شود.
وی همچنین از مسئولان طالبان در کشور می‌خواهد که محدودیت‌ها بر زنان خبرنگار را از بین ببرند و شرایط مناسب را در چهار چوب قوانین برای زنان فراهم کنند تا زنان هم بتوانند مانند مردان کار کنند.
این زنان روزنامه‌نگار می‌گویند که اگر این محدودیت‌ها از طرف مسئولین برطرف نشود امکان این وجود دارد که زنان خبرنگار از سوی مسئولان رسانه‌ها اخراج شوند و یا وظیفه شان را از دست بدهند.
از سوی هم شماری از دانشجویان رشته ژورنالیزم و خبرنگاری می‌گویند که آنان انگیزه شان را برای ادامه تحصیل از دست داده اند و امیدی برای آینده ندارند.
مهناز محمدی که دانشجوی رشته ژورنالیزم در پوهنتون هرات است می‌گوید که او تصمیم دارد که پوهنتون را رها کند و یک شغل دیگر را در پیش بگیرد.
«وقتی وضع محدودیت‌ها بر زنان خبرنگار را در کشور مشاهده می‌کنم علاقه‌ی برای درس خواندن برایم باقی نمی‌ماند برای همین می‌خواهم که پوهنتون را رها کنم و در کورس خیاطی اشتراک کنم. من محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان بر خبرنکاران را می‌بینم و به همین دلیل آینده خود را تاریک تصور می‌کنم».
وی باور دارد که زنان نیم پیکر جامعه اند و حق دارند که مطابق به قوانین اسلامی و حقوقی که اسلام برای شان در نظر گرفته است کار کنند و مستقل باشند.
«من از دولت حاکم در کشور می خواهم که برای زنان ،حق تعلیم و تربیه، حق تحصیل، حق کار، حق آزادی بیان را بدهند زیرا زنان انسان های هوشیار و محافظه کار اند و می توانند نقش مهمی در توسعه و آبادی جامعه و کشور خود داشته باشند.»
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که اکثر خبرنگاران زن در افغانستان با محدودیت‌های گوناگون از جمله حق نداشتن آزادی بیان و حق انتخاب حجاب مواجه شده اند و با حکم طالبان مجبور شدند که با نقاب در تصویر ظاهر شوند و یا هم ترک وظیفه کنند.
پیش از سقوط جمهوریت و آمدن طالبان در افغانستان، حدود هفتاد رسانهی تصویریري، صوتی و چاپی در هرات فعالیت داشتند که با آمدن طالبان و وضع محدودیت ها علیه خبرنگاران و به ویژه روزنامه‌نگاران زن، 70 درصد این این رسانه‌ها از فعالیت بازمانده اد و با ادامه‌ی محدودیت‌ها سایر رسانه‌ها نیز قادر به فعالیت و اطلاع‌رسانی نخواهند بود.
گزارش بسیار جامع و کامل، موفق باشید.